هیچ کس (از دوستان!) کار فرهنگی و مخصوصاً امر به معروف و نهی از منکر را در هر سطح کیفی و کمی نفی نمی کند. من هم نفی نمی کنم. اما بهر حال باید کمی عمیق تر شد. دقت کنید که چند ساله و از کی، از کجاها و با چه وسایل و چه کیفیتی دارند تبلیغات وسیعی می کنند تا امروز ساپورت (جوراب شلواری!) و پیراهن تنگ با وضعیت سر و روی فاجعه بار، بشود بخشی از سبک زندگی ن جامعه ما. آن موقع ببینید تا کی می توانید با 1 یا 100000000 پوستر و جملات قصار و رنگی رنگی این سبک زندگی را به اصالت اسلامی و انقلابی سال 57 برگردانید!
خب عملا نمی شود! سرعت آن طرف کجا و سرعت ما کجا، چندین و چند سال است که وضعیت فرهنگی کشور در سراشیبی قرار گرفته و تازه حالا که مدرنیزه شده ایم در شبکه های اجتماعی پوستر به اشتراک می گذاریم و یادمان می رود که این پوستر ها در حلقه های خودمان است نه در دید آنکه باید ببیند که دیدنش هم قصه همان نوشداروی بعد از مرگ.
از کودکی تا نوجوانی و از ازدواج تا بچه داریِ ما (همه!) را قصد رسوخ دارند و ما همچون زیبای خفته!
درباره این سایت